طراحی باغ موزه آب با رویکرد الگوه های معماری ایرانی در شاهرود

چکیده باغ ایرانی یکی از برجسته ترین و مستمرترین انواع هنر ایرانی طی قرون است. ریشه باغ در عهد هخامنشی است. تجلی صورت دیرینه باغ را می توان در هنرهایی چون فرش ، شعر ، خوشنویسی ،... و حتی در طرح ریزی شهرهایی چون قزوین ، شیراز ، اصفهان مشاهده کرد. باغ ایرانیان به مثابه فرهنگ است نه صرفا " نیاز، اما امروزه ایجاد باغ با تمام عناصر (کوشک ،...) عینا" بصورت، آنچه در گذشته وجود داشته است ، به دلیل تحولات فرهنگی جامعه معاصر نسبت به گذشته ، جوابگوی نیاز معاصر نخواهد بود. باغ موزه آب بازنده سازی الگوهای معماری ایرانی در تعاملی پایا و پویا در بطن فضایی با محوریت باغ های ایرانی قرار می گیرد که باشندگان شهری را به محیطی امن و آرامش بخش فرا می خواند . در واقع در واژه شناسی باغ موزه می توان اینگونه نگاشت که این واژه ( کلمه ) از دو خرد واژه باغ و موزه تشکیل شده است. حرکت، رنگ آب، صدای آب (شکل آب) و حتی وجود آب در حوض های کوچک و بزرگ و با شکل های گوناگون، امیدبخش و زندگی ساز است. صدای آب نغمه دلنوازی است که شنیدن دارد و موجی از آب که از وسط حوض به طرف انسان می آید، بخشش و یا محبت لطیف و ظریف است. در معماری قدیم ایران استفاده از آب درحیاط به صورت چهار باغ و همینطور در فضای داخلی بسیار رایج بوده است وجود عناصر آب و درخت که عناصری پویا هستند در کنار ابنیه که عناصر ثابت معماری هستند، هویتی زنده به اثر فرهنگی و تاریخی می بخشد. این تحقیق جستاری است برای یافتن ایده فضایی و نقش شهری باغ ایرانی بعنوان الگویی کهن و خوانشی متناسب با نیازهای معاصر جامعه از این الگو ، که در نهایت می توان به کالبدی ارزشمند و پاسخگو به این نیازها دست یافت. باغ موزه آب بعنوان موضوع طراحی و محل قرارگیری آن در سابت میدان بسیج – که در واقع نقش شایانی در مرکزیت عملکردی ، فرهنگی و اجتماعی شهر شاهرود ایفا می کند. می تواند بازنمایی تاثیر گذار از ارتباط بین نیاز امروز جامعه با باغ ایرانی باشد.